Love for Books!: ~11 Wilde Zwanen~

1 april 2009

~11 Wilde Zwanen~

-Een sprookje van Hans Christian Andersen -
~
Ver hiervandaan, daar waarheen de zwaluwen vliegen
als het bij ons winter is, woonde een koning en
die had elf zonen en één dochter, Elisa.
De elf broers, de prinsen, gingen naar school
met een ster op de borst
en een sabel opzij; ze schreven op een gouden lei
met een diamanten griffel;
ze konden net zo goed van buiten als van binnen leren;

O, wat hadden de kinderen het goed,
maar zo zou het niet altijd blijven!

Hun vader, die koning was over het hele land,
trouwde met een boze koningin die
helemaal niet goed was voor de arme kinderen;
de eerste dag was het al goed te merken:
Op het slot was er groot feest
en de kinderen speelden "visite";
anders kregen ze zoveel koekjes
en appelbollen als ze lustten,
maar nu gaf zij hun alleen maar
wat zand in een theekopje
en zei dat ze maar moesten doen
alsof er thee in zat.
De week daarop deed ze het zusje Elisa
bij boerenmensen in de kost,
en het duurde niet lang of ze wist
de koning zoveel slechts
over die arme prinsjes wijs te maken
dat hij niets meer om hen gaf.
"Vlieg maar weg, de wereld in,
en zorg voor je zelf!"
zei de boze koningin.
"Vlieg als grote vogels, zonder stem!"
Maar ze kon het toch niet zo erg maken als ze wel wilde.
Ze werden tot prachtige, wilde zwanen
die met een wonderlijke kreet uit de vensters
van het slot naar buiten vlogen over park en bos.
Het was nog heel vroeg in de morgen
toen zij voorbij het boerenhuis kwamen waar Elisa,
hun zusje, lag te slapen.
Hier zweefden ze over het dak,
draaiden met hun lange hals en sloegen met hun vleugels.
Ze moesten weer verder, hoog in de wolken,
ver weg de wijde wereld in,
daar vlogen ze een groot, donker bos in,
dat zich helemaal tot aan het strand uitstrekte.

De arme kleine Elisa stond in het kamertje van de boer
met een groen blad te spelen en ze maakte een gat in het blad,
keek daardoorheen naar de zon.
En toen was het of ze de heldere ogen van haar broers zag,
en telkens als de warme zonnestralen op haar wang schenen
was het of zij haar kusten.